Ατίμωση της Sulpicia Mater

Μια καλοκαιρινή νύχτα, ο Macellarius Corbulo προσκαλεί την κοινωνία της Ρώμης στο μεγάλο columbarium του Aventine για μια σημαντική ανακοίνωση. Μαζεύεται πολύς κόσμος από όλα τα στρώματα της κοινωνίας της Νεκρόπολης στο συμβάν, όπου με στόμφο και υπερηφάνεια ο Corbulo παρουσιάζει τον νέο του γιο, Julius Ambrosius Macellarius. Ο νέος είναι γευσιγνώστης, degustateur/herbalist που αφοσιώνεται στην μίξη του αίματος με ουσίες. Ο Ambrosius παρουσιάζει στην νεκρόπολη το στέκι με το όνομα "Forte Ultima", όπου με το κατάλληλο αντίτιμο ο επισκέπτης θα έχει στη διάθεση του μια ποικιλία γεύσεων αίματος στο πιό κατάλληλο περιβάλλον. Στην τελετή των εγκαινίων προσφέρεται δωρεάν άφθονο ποτισμένο αίμα στους παρευρισκόμενους, και ένα μεθυστικό/ναρκωμένο κλίμα πλανάται γρήγορα στην ατμόσφαιρα.

Όταν η νύχτα έχει πάρει την κατηφόρα, η Horatia Vera πλησιάζει τον Avitus, τον οποίο και επαινεί. Θαυμάζει την αφοσίωσή του και την πίστη του στον σκοπό. "Εσύ είσαι διάφανος και πραγματικός", φωνάζει, "όχι σαν τους υποκριτές της Sulpicia Mater και της συνοδείας της, πόρνες μεταμφιεσμένες σε άγιες". Το σχόλιο γίνεται αποδεκτό με γέλια από τους τριγύρω βρικόλακες, και γίνεται η απαρχή για μια σειρά απρόβλεπτων εξελίξεων.

Το επόμενο βράδι, ο Αίαντας ξυπνά με βαρύ κεφάλι στο Forte Ultima και επιστρέφει στο φυλάκιο. Εκεί τον περιμένει η Sulpicia Mater σε μια συγκλονιστική κατάσταση. Τα ρούχα και το σώμα της είναι κατακρεουργημένα, γεμάτη αίμα και βαρειές πληγές. Το ένα μάτι της λείπει, η άλλοτε ασπίλωτη ομορφιά της είναι σκληρά βεβηλωμένη. H Sulpicia καταγγέλει πως έπεσε θύμα επίθεσης από ένα τσούρμο βρικόλακες την ώρα που επέστρεφε με την σύντροφό της Ιάνθα από την τελευταία προσευχή. Βρίζοντας και ουρλιάζοντας, οι βρικόλακες σε ημιάγρια κατάσταση ατίμωσαν τις δυο sanctified, αφήνοντας την Ιάνθα νεκρή. H Sulpicia ζητά από την Camarilla δικαιοσύνη. Όταν ο Αίαντας της ζητά να περιγράψει τους ενόχους, αυτή περιγράφει την ομάδα κρούσης του Φέλιξ από το Aventine.

Ο Αίαντας στελνει έναν λεγεωνάριο να συνοδεύσει και να προστατεύει την Sulpicia στο columbarium της και φεύγει να συναντήσει τον Pamphilus και τον Αvitus. Συζητούν για το πώς θα χειριστούν την κατάσταση, με τον Φελιξ και τον Avitus να θεωρούν πως ένα τόσο χρήσιμο χαρτί σαν την ομάδα κρούσης είναι κρίμα να χαραμιστεί για να σωθεί η τιμή μιας Lancea Sanctum. Η Sulpicia είναι ίσως στην πιο ευάλωτη στιγμή της, είναι η κατάλληλη ευκαιρία να βγει από τη μέση, να "υποκύψει στα τραύματά της" και να καταδικαστεί κάποιος τυχαίος για το έγκλημα. Ο Avitus έχει το φιλόδοξο σχέδιο να διεισδύσει αυτός στο columbarium της Sulpicia και να κάνει μια ύστατη προσπάθεια να την φέρει στο σωστό δρόμο της Ρώμης - αν αυτή αρνηθεί, θα την αποτελειώσει.

Με γοργό βήμα ο epulon καταφθάνει στο υγρό, φτωχό columbarium που στεγάζει την ομάδα της Sulpicia. Αόρατος διεισδύει στα ενδότερα και καταφέρνει να φτάσει στον χώρο που αναρρώνει η βεβηλωμένη propinqua. Η συζήτηση που ακολουθεί είναι έντονη, με τον Avitus να εξυμνεί το μεγαλείο της αρχαίας Ρώμης και την Sulpicia να υπερασπίζεται τον πνευματικό της αγώνα στον δρόμο της αθανασίας. Σε κάποια στιγμή, η Sulpicia λέει στον Avitus πως ο τρόπος που αντιμετωπίζει την αιωνιότητα και το σκοπό του ταιριάζουν περισσότερο στη Lancea et Sanctum παρά στο Cult of Augurs - o epulon εξοργισμένος λήγει την ανούσια συζήτηση καρφώνοντας το τελετουργικό μαχαίρι του στην καρδιά της, σιωπάζοντας την ενοχλητική φωνή. Πίνει όλο το αίμα της, σταματώντας πριν πάρει την ψυχή της, και εξαφανίζεται αθόρυβα όπως μπήκε.

Οι επόμενες νύχτες βρίσκουν τους Lancea et Sanctum σε ανοιχτή εξέγερση, να απαιτούν δικαιοσύνη και να εκρήγνυνται βίαια ενάντια στους θεσμούς σε όλη τη Ρώμη. Ο Pamphilus σε συνεργασία με τον Rutilla βρίσκουν έναν αποδιοπομπαίο τράγο από το Aventine,  τον βαφτίζουν ένοχο και τον καίνε δημοσίως.

Μετά την εκτέλεση, μια propinqua πλησιάζει τον Αίαντα που επιβλέπει την διαδικασία, και του λέει πως "το αίμα μόνο με αίμα ξεπλένεται, η φλόγα με τη φλόγα". Πριν ο centurion προλάβει να ζητήσει εξηγήσεις, έχει εξαφανιστεί.

Τις επόμενες ημέρες η ομάδα της Sulpicia διαλύεται. Μερικοί ενσωματώνονται στο Aventine ή στο Αιγυπτιακό κολλέγιο, κάποιοι λέγεται πως φεύγουν από τη Ρώμη, ενώ φήμες αναφέρουν πως κάποιοι κρύβονται υπόγεια, σχεδιάζοντας το επόμενό τους βήμα... Ο Pamphilus τρίβει τα χέρια του, ευτυχής για την κατάληξη, ενώ η Νοξ χαμογελά καμαρώνοντας τα γεγονότα.