Ο Αίαντας αφήνει τον Avitus στην Σαμοθράκη, και φεύγει σαν τον άνεμο για τη Ρώμη κουβαλώντας τα δεινά μαντάτα για το θάνατο του Ιουλιανού. Η ελπίδα των παγανιστών, ο αυτοκράτορας που η Nox έλπιζε πως θα επαναφέρει την παλιά θρησκεία στην αυτοκρατορία και τη δόξα στους Θεούς βρήκε πρόωρο θάνατο μόλις ενάμιση χρόνο μετά την ενθρόνισή του... Ο Αίαντας γνωρίζει πως το μέλλον προβλέπεται δυσοίωνο για τον αγώνα της οργάνωσης.
Καταφθάνοντας στην μητρόπολη, ο centurion κατευθύνεται στο quaestor sanctuary του Pamphilus. Όταν εξιστορεί στον quaestor την προδοσία, την πισώπλατη δολοφονία του Ιουλιανού από χριστιανούς λεγεωνάριους, ο Pamphilus φαίνεται έντονα συντεθλιμμένος.
Μόλις ο Αίαντας τελειώνει με τα δυσάρεστα νέα από το μέτωπο, ο Julii τού ανακοινώνει πως και αυτός έχει ένα ιδιαίτερα προβληματικό νέο: ο centurion Horutep που πριν λίγα χρόνια έπεσε σε torpor παραδίδοντας την θέση του στον Αίαντα, ξύπνησε ξαφνικά και πρόωρα τη νύχτα που δολοφονήθηκε ο αυτοκράτορας. Λέει πως τον επισκέφτηκαν άγγελοι στα όνειρά του, και πως επέστρεψε στη Ρώμη για να την φέρει στο σωστό δρόμο του ενός και μοναδικού θεού. Ο αρχαίος αιγύπτιος πολεμιστής ζητά πλέον να ονομάζεται Μιχαήλ, και ζητά τη θέση του πίσω. Ο Pamphilus μπόρεσε να αναβάλλει την απάντηση σε αυτό το αίτημα ώσπου να γυρίσει ο Αίαντας, αλλά το πρόβλημα είναι πια προ των πυλών...
Η Nox οχυρώνεται για τα χειρότερα
Το ίδιο βράδι συγκαλείται συμβούλιο της Nox στη Ρώμη, όπου παρουσιάζονται τα γεγονότα.
Η συντριβή είναι εμφανής - ο Ιουλιανός ήταν το φωτεινό σημάδι, το όραμα του Φελιξ πριν τρεις δεκαετίες, το θέλημα των θεών! Οι προφητείες βγήκαν λαθεμένες, και οι χριστιανοί αποκεφάλισαν τις ελπίδες για μια γρήγορη και μόνιμη νίκη του παγανισμού πάνω στον χριστιανισμό. Και σαν να μην έφτανε η πρώτη συντριβή, ο Horutep/Μιχαήλ που σηκώθηκε στο Aventine απειλεί να ανατρέψει όλη την οικονομική συμφωνία του Rutilla με τον Pamphilus που αποτελεί την σημαντικότερη πηγή εσόδων για την Nox Ascensa.
Κατατίθονται αρκετές ιδέες στην συνάντηση, χωρίς όμως να υπάρχει σαφής λύση.
Η Flaviana συνειδητοποιεί πως η ύπαρξη της στη Ρώμη βρίσκεται σε κίνδυνο - οι χριστιανοί θα επιτεθούν με σθένος στο Cult of Augurs, και εαν ο επόμενος αυτοκράτορας όντως είναι από τις τάξεις των φιλοχριστιανών στρατιωτικών όπως φημολογείται, τα πράγματα είναι δύσκολα. Όσο ακόμα υπάρχει η δυνατότητα, η οργάνωση αποφασίζει να μεταφέρει όσο το δυνατό περισσότερους πόρους στην Σαμοθράκη, ενδυναμώνοντας και εφοδιάζοντας τον Ναό των Μεγάλων Θεών για τα επόμενα δύσκολα χρόνια. Όλη η Nox πρέπει να ξεκινήσει σχέδια διαφυγής από τη Ρώμη, εαν τα πράγματα χειροτερέψουν.
Όσο για τον Μιχαήλ/Horutep, η θέση πρέπει νόμιμα να του επιστραφεί, ενώ μια δολοφονία θα ήταν πολύ ριψοκίνδυνη και πιθανότατα αντιπαραγωγική, καθώς ο νεοαφιχθείς αρχαίος είναι ήδη θρύλος στα μάτια των Sanctified. O Αίαντας θα παίξει το ρόλο του πιστού λεγεωνάριου, δεχόμενος άλλη θέση στο Trans Tiberim όσο οι εξελίξεις προχωρούν.
Αλλαγή δυναστείας
Τα νέα δεν αργούν να διαδοθούν στη Ρώμη. Οι χριστιανοί υποστηρίζουν πως ήταν θέλημα θεού να θανατωθεί ο Απόστάτης, ο βλάσφημος αυτοκράτωρας που αμαύρωσε τον δρόμο της αρετής. Οι Lancea Sanctum ακονίζουν τα μαχαίρια τους, αναμένοντας τον επόμενο αυτοκράτορα και τις ανατροπές των νόμων του Ιουλιανού. Πράγματι, οι εξελίξεις δεν αργούν.
Στη θέση του Ιουλιανού ορίζεται αυτοκράτορας ο Jovian, χριστιανός στρατηγός, με την ελπίδα να διαπραγματευτεί την υποχώρηση από την περσική γη. Τρέπεται σε άτακτη φυγή, κινδυνεύει να παγιδευτεί και διαπραγματεύεται μια ταπεινωτική συνθήκη με τους Πέρσες, παραχωρώντας τους τεράστιες εκτάσεις μεγάλης στρατηγικής σημασίας. Μόλις μήνες αργότερα, βρίσκεται νεκρός από χαλασμένα μανιτάρια στην τροφή του.
Η δυναστεία του Κωνσταντίνου τελειώνει με τον Ιουλιανό. Ο επόμενος αυτοκράτορας προέρχεται από τις τάξεις του στρατού, ξεκινώντας μια νέα δυναστεία: ο Valentinian κάθεται στο θρόνο το 364, πιστός χριστιανός και πολέμιος των παγανιστών. Όσο ο αυτοκράτορας αποσύρεται από το χαμένο περσικό μέτωπο για να αντιμετωπίσει εξεγέρσεις σε όλη την βόρεια και δυτική αυτοκρατορία, η Νεκρόπολη συγκεντρώνεται για μια από τις σημαντικότερες της συναντήσεις...
Η αρχή του τέλους
Μέσα στην κατάμεστη αίθουσα και σε κλίμα έντονης αντιπαράθεσης, ο Pestilens ζητά από την αίθουσα την οριστική και αμετάκλητη απαγόρευση των πρακτικών των Veneficia. Το αποτυχημένο πείραμα του Ιουλιανού πήρε οριστικό τέλος, η αυτοκρατορία είναι πια χριστιανική και οι τελετές των Augurs δεν είναι παρά ένα κατάλοιπο μιας περασμένης εποχής, κυρήττει ο επίσκοπος των Sanctified.
Η αντεπίθεση της Flaviana με την αμέριστη υποστήριξη του Octavius Magnus και του Aprilius είναι σκληρή, γεμάτη περιφρόνηση, καλώντας την αίθουσα να θυμηθεί το ένδοξο παρελθόν και κατηγορώντας τους χριστιανούς για τα δεινά της Ρώμης. Η Nox Νοcturna αριθμεί πολλά μέλη μέσα στην Camarilla, και με κάθε τρόπο προσπαθούν να αποτρέψουν το αίτημα του Bishop, χρησιμοποιώντας νομικίστικα τρικ και πολιτικές μανούβρες.
Οι αντιπρόσωποι από τα κολλέγια εξοργίζονται από την απροκάλυπτη κοροϊδία της διαδικασίας, χυδαιότητες και προσβολές αρχίζουν να ξεστομίζονται στην αίθουσα και τα πνεύματα ανάβουν. Ο Bassianus κουνά λυπημένος το κεφάλι του, κοιτώντας το χάλι της κεφαλής της οργάνωσης που κάποτε δέσποζε σε όλον τον γνωστό κόσμο, και τώρα δεν μπορεί να βάλει σε τάξη ούτε την αίθουσα της συγκλητου. Η συνεδρίαση διακόπτεται βίαια όταν ο aedile ασφαλείας καλεί τη λεγεώνα να εκκενώσει το χώρο, όταν πια στην αίθουσα δεν έχει απομείνει ίχνος πολιτισμού.
Με τους τελευταίους propinqui να εγκαταλείπουν την Camarilla για τη νύχτα, ο Αιαντας πλησιάζει τον Bassianus. Ο παλιός νοσφεράτου είναι απογοητευμένος, και ρωτά τον Αίαντα εάν νοιάζεται τόσο για τη Ρώμη ώστε να τον υποστηρίξει - ήρθε η ώρα για αλλαγή συσχετισμών στην νεκρόπολη. Ο Αίαντας, έχοντας υποδυθεί πλήρως για χρόνια τον ρόλο του πιστού propinqui στον Bassianus, προσφέρει την αμέριστη υποστήριξή του στον equestrian. Τότε, ο Bassianus του εκμυστηρεύεται πως έχει κανονίσει μια συνάντηση για την επόμενη μέρα με τον βρικόλακα που πιστεύει πως μπορεί να φέρει την ειρήνη στην Ρώμη, τον Pestilens, αντιπρόσωπο της νέας εποχής. Χωρίς σκέψη ο Αίαντας αποδέχεται την πρόσκληση, και φεύγοντας από την Camarilla τρέχει άμεσα να συναντήσει τη Flaviana για να μοιραστεί την ιστορία.
Το πέρασμα του Bassianus στο πλευρό του Pestilens αλλάζει δραστικά τις ισορροπίες. Εάν η επιρροή που ασκεί ο Bassianus φέρει το μεγαλύτερο κομμάτι της λεγεώνας να υπακούει πρώτα τous Lancea Sanctum και μετά τη Σύγκλητο, η Camarilla είναι πρακτικά κουκλοθέατρο χωρίς καμία επιρροή: η εξουσία των Julii ε΄ναι ανήμπορη χωρίς την πυγμή της λεγεώνας.
Η Flaviana, σκεπτική εδώ και μέρες σε σχέση με το μέλλον, συνειδητοποιεί πως η Ρώμη είναι πια καταραμένη. Ξεστράτισε από τον δρόμο των θεών, και η ελπίδα της αναχαίτισης έχει πια σβήσει. Η μάχη είναι χαμένη, και οι καταιγιστικές εξελίξεις δεν αφήνουν περιθώριο αισιοδοξίας. Η ώρα της εξορίας ήρθε - αντί για μια ατίμωση στην επόμενη σύγκλητο που θα βάλει την ταφόπλακα στη λατρεία στη Ρώμη, η Flaviana αποφασίζει να αποσυρθεί με ένα ισχυρό μήνυμα. Η Regina Sancrorum μαζί με πολλούς συντρόφους της Nox Ascensa θα φύγουν την ίδια κιόλας νύχτα από τη Ρώμη με προορισμό τη Σαμοθράκη.
Όσο για τον Bassianus, τον προδότη της Ρώμης που τον ανέθρεψε και τον ανέλιξε, δεν μπορεί να υπάρχει άλλη ποινή από το θάνατο. Οι καλύτερα εκπαιδευμένοι δολοφόνοι της Nox υπό την εποπτεία του Tarpeius θα οργανώσουν μια παγίδα, ενώ ο Αίαντας ως μέρος της συνοδείας του Bassianus θα εγγυηθεί την τρύπα στην άμυνα του equestrian.
Η συνεδρίαση λήγει, και τα γρανάζια αρχίζουν να κινούνται.
Η Ενέδρα
Tο επόμενο βράδι, ο Αίαντας συναντάται με τον Bassianus και άλλους έξι λεγεωνάριους, και όλοι μαζί κατευθύνονται προς την επισκοπή της Νεκρόπολης, στα βάθη του Suburra. Η ομάδα αποφεύγει τα πολυσύχναστα τούνελ, πλησιάζοντας διακριτικά το ιερό των Lancea Sanctum. Οι ιερείς τους υποδέχονται με χαμόγελα, και ο Pestilens δεν αργεί να παρουσιαστεί.
Ο Bassianus είναι σαφής και λιγομίλητος. Η camarilla και το Cult of Augurs, ζώντας ακόμα σε εποχές δόξας και παντοκρατορίας της Ρώμης, αδυνατούν να βάλουν τάξη στο χάος και την τριβή που αφήνεται να μεγαλώσει, απειλώντας με συνεχείς εμφύλιες συρράξεις. Η πίστη του Bassianus στην σοφία της Senex είναι κλονισμένη, και είναι διατεθειμένος να υποστηρίξει τους Lancea Sanctum ως πυλώνα συσπείρωσης όλης της κοινωνίας των βρικολάκων. Σε αντάλλαγμα, ο επίσκοπος πρέπει να υποσχεθεί την αναίμακτη αλλαγή εξουσίας, χωρίς εκκαθαρίσεις βίαιες των παγανιστών, ενώ οι δυο βρικόλακες θα είναι ισοι στην δύναμη λήψης αποφάσεων.
Ο Pestilens χαμογελά - αν το φως έφτανε στα σκοτεινά μάτια του θα έλαμπε από ικανοποίηση. Αγκαλιάζει τον Bassianus, και χαιρετίζει την νέα φωτεινή εποχή που ξεκινά στη Νεκρόπολη. Μαζί, θα αλλάξουν τη Ρώμη!
Μετά από ώρα, οι λεγεωνάριοι αποχωρούν επιστρέφοντας προς το αρχηγείο της Λεγεώνας. Ο Bassianus είναι ικανοποιημένος, ευδιάθετος, με την προσοχή του στραμμένη στο μέλλον που προδιαγράφεται. Η ομάδα πλησιάζει προς το τούνελ όπου οι δολοφόνοι του Tarpeius περιμένουν κρυμμένοι με κανάτια με λάδι και τους πυρσούς έτοιμους...
Όλα αρχίζουν και τελειώνουν σε δευτερόλεπτα. Το λάδι με τη φωτιά χτυπάνε τους λεγεωνάριους, η διαταγή δίνεται και οι λεγεωνάριοι βρίσκονται με μιας σε διάταξη χελώνας. Οι δολοφόνοι ξεσπαθώνουν και επιτίθονται - ο πρώτος που πλησιάζει τους στρατιώτες κομματιάζεται από τη συντονισμένη κίνηση των στρατιωτών...
... ώσπου ο Αίαντας κάνει την κίνησή του. Βυθίζει τα νύχια του στο πλευρό του Bassianus, κόβοντάς του τους τένδονες που κρατούν την ασπίδα του. Ο αρχαίος νοσφεράτου γυρίζει απορημένος, χωρίς να μπορεί να καταλάβει από που χτυπήθηκε, όσο η άμυνα της χελώνας έχει σπάσει στο κέντρο της. Ο Tarpeius περιμένει ακριβώς αυτό το άνοιγμα - όσο όλοι οι λεγεωνάριοι έχουν στραμμένη την προσοχή τους στον Αίαντα, αυτός χιμάει με δύναμη και βυθίζει το σπαθί του στην σπονδυλική στήλη του Bassianus, καθηλώνοντάς τον στο έδαφος. Ο Αίαντας δέχεται το μένος των λεγεωνάριων, που αγνοούν τους δολοφόνους στρεφόμενοι στον προδότη. Δευτερόλεπτα αργότερα, όλοι οι λεγεωνάριοι υποκύπτουν στην επίθεση, έχοντας όμως στείλει και τον Αίαντα σε torpor. Ο Tarpeius σηκώνει το σώμα του συντρόφου του, χύνει λάδι πάνω στους λεγεωνάριους και παραδίδει τα πτώματα στην πυρά. Ο Bassianus είναι παρελθόν. Το τέλος του σηματοδοτεί και το τέλος της παλιάς Ρώμης, αν και δεν ήταν γραμμένο να είναι κομμάτι της νέας εποχής.
Έξοδος
Τα μεγάλα στελέχη της Nox έχουν ήδη εγκαταλείψει τη Ρώμη όταν το μένος του Pestilens ξεχύνεται πάνω στους παγανιστές. Η δολοφονία του Bassianus ταράζει τα νερά σε όλη τη Νεκρόπολη, και οι Autis et Oculus αποκαλύπτουν δημόσια την ύπαρξη της Nox Nocturna. Όσοι από την οργάνωση δεν εχουν εγκαταλείψει την πόλη καταδικάζονται σε θάνατο και παραδίδονται σε final death μετά από βιαιοπραγίες που κρατούν βδομάδες.
Η πρακτική των Veneficia καταργείται στην επόμενη σύγκλητο, και το Cult of Augurs αποκτά καθαρά διακοσμητικό ρόλο. Οι εναπομείναντες Vaticinators βρίσκουν καταφύγιο στα κολλέγια και στη Lancea Sanctum, ενώ όσοι λιγοστοί επιλέγουν ακόμα να φέρουν τον τίτλο δεν ανακυρήσσουν ξανά νέο Rex Sancrorum.
Στην άλλη άκρη της Μεσογείου, πάνω στα διασωμένα πλούτη της παλιάς Ρώμης, η Nox Ascensa διατηρεί ενεργή τη φλόγα των παγανιστικών θεών. Η Ρώμη πρόδοσε τον δρόμο της αλήθειας, και πια είναι ένας εχθρός - η επόμενη φορά που μέλη της οργάνωσης επιστρέφουν στην πόλη είναι πενήντα χρόνια αργότερα, στο πλευρό των βαρβάρων που την λεηλατούν όσο τα Strix βγάζουν το αρχαίο μένος τους στην φυλή των Julii. Η Camarilla διαλύεται, και όταν οι στάχτες καθίσουν, στην θέση της βρίσκεται ο Bishop Thascius Hostilinus (Pestilens), πρώτος Πρίγκηπας της Ρώμης, άρχοντας μιας πόλης πλεον και όχι μιας αυτοκρατορίας.
Η Ρώμη περνά στην παρακμή για αιώνες. Στη Σαμοθράκη, οι ήρωές μας επιβιώνουν, μαζεύοντας τριγύρω τους όλους τους παγανιστές που απειλούνται από την επέλαση του χριστιανισμού. Το Circle of the Crone γεννιέται, ο μεσαίωνας πλησιάζει... όμως όλα αυτά είναι ιστορίες που ακόμη δεν έχουν γραφτεί.