Ο ερχομός του Pamphilus στον λόφο φέρνει ανακατατάξεις. Στην λεγεώνα, ο Αίαντας βάζει νέους κανόνες στους στρατιώτες - παύει η διαφθορά και η προμήθεια από το κολλέγιο, πλέον η λεγεώνα ξαναγυρίζει στις ρίζες της. Ο centurion κάνει σαφές πως δεν θα ανεχθεί καμία τσαπατσουλιά ή πισώπλατο νταλαβέρι με τους propinqui των κολλεγίων. Παράλληλα, ο Felix με τον Rutilla στήνουν μια παγίδα για όποιον λεγεωνάριο θελήσει προμήθεια, προσημαίνοντας μια σειρά νομίσματα που θα χρησιμοποιηθούν ενοχοποιητικά, αν τυχόν κάποιος αγνοήσει τις νέες διαταγές.
Δεν αργεί να πέσει ένας λεγεωνάριος στην παγίδα. Ο Zartan, θεωρώντας ότι η παλιά φιλία του με τον Αίαντα θα τον προστατέψει από τα χειρότερα, αποφασίζει να ζητήσει ξανά μερίδιο από ένα καπηλειό ζαριών στο λιμάνι. Τον πληρώνουν με τα σεσημασμένα νομίσματα, και ο Φελιξ ειδοποιεί τον Αίαντα για τα καθέκαστα. Σε μια έκρηξη οργής, ο centurion διατάζει να μαστιγωθεί ο παλιός του φίλος μέχρι torpor, και μετά να παραδοθεί στον Avitus για να εξιλεωθεί μέσω του πηγαδιού.
Τις επόμενες νύχτες, ο Αίαντας ενισχύει το δέος που έχει σπείρει στους λεγεωνάριους, ενώ παράλληλα επαναφέρει την τάξη, την πειθαρχία και την συνεχή πολεμική εκπαίδευση στη μονάδα του. Η λεγεώνα ξαναγίνεται πολεμική μηχανή, το σιδερένιο χέρι του Pamphilus στο λόφο. Η εξουσία στον λόφο εδραιώνεται ολοένα και πιο γερά.