O Eupraxus είχε μια παιδική ιστορία γεμάτη βάσανα, καταπίεση και βία. Σύρθηκε σαν σκλάβος στα χειρότερα, ώσπου η Flaviana Galla του γνώρισε τους Θεούς και του χάρισε μια νέα ύπαρξη.

Ως αθάνατος, ο Eupraxus διασκεδάζει με τους χριστιανούς με έναν πρωτότυπο τρόπο: ιδρύει αιρέσεις, στις οποίες παρουσιάζεται ως ο μεσσίας, δίνοντας τους να πιούν από τις πληγές στις παλάμες και στο στέρνο του. Οι ακόλουθοί του τον αντιμετωπίζουν σαν θεό, ώσπου τους οδηγεί στην μαζική αυτοκτονία με θεαματικό τρόπο.

Η πρώτη ομαδα του μαρτύρησε το 310, ενώ τη δεύτερη φορά το 319 ξεκίνησε ολόκληρη εξέγερση όταν αποκαλύφτηκαν (μαρτυρικά) στους παγάνους εν μέσω διωγμών.

H τρίτη μαρτυρία των οπαδών του έμελλε να είναι η οριστική: πιστεύοντάς τον για ενσάρκωση του Χριστού, οι πιστοί του αποφάσισαν να τον διευκολύνουν στον δρόμο προς τη θέωση μέσω σταύρωσης. Ο Eurpaxus προσπάθησε να κρυφτεί στην Νεκρόπολη, όπου συνάντησε τις πόρτες κλειστές: οι παλιοί του υποστηρικτές και σύμμαχοι τον είχαν εγκαταλείψει.