O Tarpeius Maximus ηγείται του Caerulea Falcis Collegium, της μικρής περιθωριακής φράξιας δολοφόνων που παραμονεύουν στην βόρεια όχθη του Τίβερη. Η διακριτικότητα στη δράση τους μαζί με τα πολλά ένοχα μυστικά δυνατών propinqui που χρησιμοποίησαν τις φονικές δυνάμεις του Tarpeius του προσφέρουν την δυνατότητα να συνεχίζει στα σκοτάδια την υποχθόνια, προσωπική διαδρομή του... Ο εκκεντρικός mekhet είναι συνεπαρμένος με το diablerie, και καραδοκεί την επόμενη ευκαιρία που θα μπορέσει να λάβει μια ακόμη ψυχή.
Κουβαλώντας μια αυξανόμενη πληθώρα ψυχών μέσα του, ο Tarpeius απολαμβάνει πολλά χρόνια στην Νεκρόπολη, βιώνοντας το συχνό overdose με διαφορετικούς τρόπους. Οι εμπειρίες από εκείνες τις νύχτες είναι συνήθως θολές και βαμένες στο αίμα.
Το κρίσιμο Οverdose
Μια τέτοια νύχτα ήταν διαφορετική από τις άλλες, τόσο που συγκλόνισε τον propinqui και άλλαξε ριζικά την πορεία του. Ο Tarpeius θυμάται να ξυπνάει μέσα στο απόλυτο σκοτάδι, μέσα σε έναν κατασκότεινο υγρό χώρο που κατακλύζεται από ανυπόφορους, ακαταλαβίστικους ψιθύρους και πνιχτά ουρλιαχτά. Οι ψυχές μέσα του σχεδόν μπορούσαν να βγουν από το σώμα του, σίγουρα πάντως είχαν κυριεύσει το μυαλό του και ο ίδιος έδινε μάχη για να κερδίσει τον έλεγχο κάθε στιγμή. Χτυπιέται μέσα στον χώρο, σκίζοντας σάρκες πάνω στις κοφτερές πέτρες της σπηλιάς, ώσπου καταλήγει σε μια τεράστια, μεταλλική διπλή πόρτα που οδηγεί μακριά από το ζοφερό μέρος. Τρέχοντας μακριά δυναμώνει τον έλεγχο στον ίδιο του τον εαυτό, ώσπου καταφέρνει να αναδυθεί σε ένα άγνωστο κομμάτι της παλιάς Νεκρόπολης.
Σοκαρισμένος από την εμπειρία, ο Tarpeius περπατά χαμένος στις σκέψεις του, έχοντας νοιώσει μέσα στο βαθύ εκείνο μέρος μια υπερκόσμια, άκρως ανησυχητική παρουσία. Νοιώθει μικρός, μόνος, ανήμπορος να τα βάλει με κάτι τόσο μεγάλο, και συνειδητοποιεί πως ο δρόμος που έχει διαλέξει τον βγάζει στον χαμό αν δεν κάνει κάτι. Αποφασίζει να ζητήσει την προστασία των μόνων που πιστεύει πως μπορούν να του συμπαρασταθούν σε αυτή την αντιπαράθεση, και αναζητά την epulon Flaviana Galla, την οποία έχει σε μεγάλη εκτίμηση. "Done me alma calma", της ζητά - ΄δώσε μου γαλήνη της ψυχής'.
Η Flaviana διακρίνει το στίγμα του diablerist, και από τα λεγόμενά του αναγνωρίζει την σκοτεινή σπηλιά ως το ίδιο το Fons Ater. Κάτι οδήγησε αυτόν τον propinqui εκεί κάτω, και αυτό δεν είναι καλό σημάδι. Η Flaviana του προσφέρει μια διέξοδο: αν αφιερωθεί στους Θεούς, οι οποίοι βρίσκονται υπό επίθεση από τους Sanctified, αυτοί θα τον ανταμείψουν και θα του προσφέρουν την προστασία τους ενάντια στην άγνωστη απειλή.
H epulon λογάριαζε να προσθέσει ένα ακόμη ικανό μέλος στην Nox Nocturna, αλλά ο ζήλος και η αφοσίωση που επιδεικνύει ο Tarpeius από την επόμενη νύχτα είναι εντυπωσιακά και ξεπερνούν τις καλύτερες προσδοκίες της. Το Caerulea Falcis επαναφέρει μια σειρά από τελετουργίες παγανιστικού χαρακτήρα στα νυχτερινά του δρώμενα, και ο Tarpeius ενώνει τη φωνή του δυναμικά ενάντια στον Pestilens και τη συνοδεία του. Διακρίνοντας την πραγματική πίστη και την ειλικρινή αλλαγή στον ψυχισμό του Tarpeius, όπως και την χρησιμότητα ενός επαγγελματία δολοφόνου στο πλευρό τους, η Flaviana αποφασίζει να εισάγει τον Tarpeius στα ενδότερα της Nox Ascensa.