Αίολος

Στα μέσα του 355, ο magistrate του Αιγυπτιακού Κολλεγίου έρχεται σε εμπορική αντιπαράθεση με τον πατρίκιο Julius Valius, η οποία περνάει επί του προσωπικού. Ο πλούσιος magistrate αποφασίζει να θανατώσει τον αντίδικό του, και προσλαμβάνει τις υπηρεσίες του δολοφόνου Tarpeius Maximus των Caerulea Falcis.

Ο έμπειρος Tarpeius αρχίζει το κυνήγι όπως πάντα. Μαθαίνει το θύμα του, γνωρίζοντας τις νυχτερινές του κινήσεις, τις επαφές και συναναστροφές του, τα καταφύγιά του και τις αδυναμίες αυτών. Για μια βδομάδα ο Tarpeius γίνεται η σκιά του Julius, ακολουθώντας τον από απόσταση και καταγράφοντας κάθε κίνηση.

Ένα βράδι η παρακολούθηση οδηγεί τον Tarpeius στο Φόρουμ, όπου ο Julius διεξάγει τις επαγγελματικές του συναντήσεις με τα ghouls του. Είναι νωρίς, ο κόσμος άφθονος στην πλατεία και στα μαγαζιά. Ξαφνικά ο Tarpeius ακούει ένα δυνατό φύσημα αέρα και βλέπει μια μορφή να στέκεται στην πόρτα του καταστήματος όπου είναι ο Julius. Η μορφή ανοίγει την πόρτα, αστραπιαία εξαφανίζεται μέσα, λίγα δευτερόλεπτα σιωπής, και μια απεγνωσμένη κραυγή σχίζει την ηρεμία του μέρους. Η φιγούρα ξαναφαίνεται στην πόρτα φευγαλέα και εξαφανίζεται.

Τρέχοντας μέσα, ο Tarpeius αντικρύζει μια διαμελισμένη ανθρώπινη ζεστή μορφή στο πάτωμα, και μια τεράστια κηλίδα αίματος στον τοίχο. Κάτω, τα ελάχιστα υπολείμματα ενός kindred πτώματος, τα λιγοστά σημάδια στάχτης που αφήνει ένα βιαιότατο Diablerie. Ο Tarpeius προλαβαίνει να μαζέψει μερικές στάχτες και αίμα πριν χρειαστεί να κρυφτεί όσο καταφθάνουν οι λεγεωνάριοι στον τόπο του εγκλήματος. Απομακρύνεται διακριτικά μέσα στο χαμό που επικρατεί, αναλογιζόμενος αυτά που μόλις είδε...

Όποιος και να σκότωσε τον Julius ήταν πανίσχυρος. Δολοφόνησε με κτηνωδία έναν πατρίκιο μέσα στο κεντρικό Elysium της Ρώμης! Ό,τι και να συμβαίνει, είναι άσχημο... Ο Tarpeius αποφασίζει να μιλήσει στον άμεσό του σύνδεσμο με την Nox, τον Felix, τον οποίο και πλησιάζει εξιστορώντας την ιστορία. Ο Felix συμμερίζεται την ανησυχία, και μαζί κατευθύνονται στο Templum Remi να συναντήσουν τον Illuminatus, μήπως μπορέσει και διαβάσει τις στάχτες και το αίμα.

Ο Illuminatus διακόπτει τις scholarly εργασίες του για να κοιτάξει τα δείγματα. Μπαίνει σε trance, όπου και παίρνει εικόνες από τη σκηνή του θανάτου - βλέπει μια φιγούρα φωτεινή να εισβάλλει στο χώρο, να παραμερίζει με φονική ταχύτητα το ghoul και να πίνει με λαχτάρα τη ζωή και την ψυχή του Julius. Κάτι έψαχνε και δεν το βρήκε. Θα συνεχίσει.

Η μορφή δεν έχει πρόσωπο στην ενόραση του Illuminatus. Είναι φως, γνώριμο φως, το δικό του φως. Μπερδεμένος, o vaticinator κατευθύνεται προς τη Flaviana, και μαζί με μια συνοδεία λεγεωνάριων πηγαίνουν στον τόπο του εγκλήματος. Η αίσθηση ίδια - ο δολοφόνος έχει κοινά στοιχεία με τον Illuminatus, αν και σε αυτή τη φάση είναι όλα συγκεχυμένα.

Λίγες μέρες αργότερα, ένα δεύτερο χτύπημα στις όχθες του Τίβερη κάνει τις φήμες στη Νεκρόπολη να οργιάζουν. Δεύτερος Julii νεκρός, χωρίς λόγο ή προειδοπόιηση, με βίαιο τρόπο σε δημόσιο χώρο. Η σύγκλητος θορυβείται, και η Legio Mortuum τίθεται σε συναγερμό όσο ο δολοφόνος ακόμη κυκλοφορεί.

Ο Illuminatus διαβάζοντας και τα ίχνη του δεύτερου τόπου εγκλήματος, συνειδητοποιεί πως ο μυστήριος θύτης είναι μάλλον ένας από τα "αδέρφια" του, από τις ψυχές που ελευθερώθηκαν στα Τάρταρα όταν ο host Traditore παρσύρθηκε από τη λάβα. Οι αισθήσεις που λαμβάνει συνηγορούν προς αυτή την κατεύθυνση.

Ιδιαίτερα ανήσυχη, η Φλαβιάνα προτείνει στον Illuminatus να οργανώσουν μια τελετή, ενισχύοντας την ενόρασή του μέσω των Veneficia και του αίματος θυσιών. Επτά μέλη της Νοξ περιστοιχίζουν τον vaticinator όσο αυτός αφήνει τις αισθήσεις του να τον οδηγήσουν εκεί που θέλουν οι θεοί. Σαν βέλος, εκτινάσσεται η αίσθησή του στον ουρανό, και από ψηλά διακρίνει το στίγμα του αδερφού του να περιφέρεται στις βόρειες όχθες του ποταμού. Άμεσα ετοιμάζεται μια πάνοπλη ομάδα να συνοδεύσει τον Illuminatus.

Σε μια γέφυρα στις όχθες του Τίβερη ο Illuminatus διακρίνει καθαρά το στίγμα του άλλου. Αφήνει σε θέση ενέδρας τους συντρόφους του και κατευθύνεται μόνος προς το μέρος της μοναχικής φιγούρας. Η ματιά του απέναντι σκαλώνει πάνω στο λευκό δέρμα του Illuminatus, τα μάτια και των δυο φωτίζονται από την ίδια φλόγα. Ο απέναντι κοντοστέκεται και περιμένει, όσο ο Illuminatus πλησιάζει ήρεμα.

Η λέξεις που μιλά είναι στην αρχαία γλώσσα που έμαθε ο Illuminatus στο πηγάδι. Ο νεοφερμένος αδερφός μοιάζει τσακισμένο, βασανισμένο μυαλό - ακούει φωνές μέσα στον άνεμο, προσπαθεί να βρει το νόημα στα σκοτεινά όνειρα που τον ακολουθούν από τη Μαύρη Φυλακή των Traditores. Είναι χαμένος, παραδομένος στις φωνές, και τρέφεται μόνο από ανάγκη, χωρίς να θυμάται τα diablerie που διαπράττει. O Illuminatus ρωτάει για το όνομά του - "Αίολος", αυτός τον οδηγεί.

Ο Illuminatus εξιστορεί πως η σωτηρία του ήταν η πίστη του στους Θεούς, που τον κράτησαν ακέραιο και του έδωσαν νέο πάτημα στη νέα του ύπαρξη. Αν θέλει, ίσως οι θεοί μπορούν να τον βοηθήσουν! Ο απελπισμένος Αίολος δέχεται, κάθε φως είναι καλοπροαίρετο αν μπορεί να ξεδιαλύνει τη σύγχυση. Οι δυό τους κατεβαίνουν στην Νεκρόπολη με απόλυτη μυστικότητα και οδηγούνται στο Templum Remi.

Η Φλαβιάνα ενημερώνεται και ετοιμάζει τον μικρό τελετουργικό χώρο που κρατά κρυφά για τις θυσίες που συνεχίζει να κάνει. Ο Αίολος τοποθετείται στο κέντρο, και η epulon αναλαμβάνει να διαβάσει τις σκέψεις του μυστηριώδους kindred. Ο Illuminatus στωϊκά δέχεται τις εικόνες και τις εμπειρίες, όσο αυτές κυκλοφορούν στον χώρο μέσα στην ένταση της τελετής.

Το μυαλό του Αιόλου είναι τσακισμένο, μισό στην πραγματικότητα και μισό σε όνειρα και εφιάλτες από την φυλακή. Το είναι του θρυμματισμένο, οι εμπειρίες του παρτάλια, οι αισθήσεις του μέσα στο παραλήρημα. Τα ογδόντα χρόνια που πέρασαν μετά από το diablerie του στο σώμα του Traditore έλιωσαν την ψυχή του Αιόλου, αφήνοντας όμως την αίσθηση του κενού. Ο Αίολος ζητά απαντήσεις, και νομίζει πως τις πέρνει από τον άνεμο όταν κινείται με ιλιγγιώδεις ταχύτητες. Ο καημένος κindred είναι έρμαιο της τύχης, πέρα από κάθε γιατριά.

Ο Illuminatus νεύει προς τους παρευρισκόμενους να τον ακινητοποιήσουν. Ο Αίολος είναι τάχιστος, αλλά οι άντρες της Nox περισσότεροι και άριστα εκπαιδευμένοι. Ένα ξύλινο παλούκι στην καρδιά ακινητοποιεί τον Αίολο.

Η Nox συζητά και αποφασίζει πως ο συγκεκριμένος kindred είναι μόνο κίνδυνος - δεν διαφαίνεται τρόπος να σωθεί. Αποφασίζεται πως θα τον παρουσιάσει η Flaviana στην επόμενη σύγκλητο, καρπωνόμενη το πολιτικό κέρδος από την σύλληψη και εξάρθρωση του επικίνδυνου εγκληματία. Πράγματι, η epulon συντάσσει έναν πύρηνο, θρησκευτικό λόγο σχετικά με το προαιώνιο κακό που επιστρέφει όσο η νεκρόπολη αλλαξοπιστεί, θυμίζοντας πως μόνο τα παγανιστικά έθιμα μπορούν να προστατέψουν την κοινωνία της νύχτας από βέβαιο θάνατο. Για πολλούς, η Flaviana είναι πλεον η σημαντικότερη ζωντανή φωνή του παγανισμού στο cult, ξεπερνώντας σε κύρος τον Rex Sancrorum.