Χρονολογία:
327-328μΧ Μία μέρα μετά την εορταστική τελετή στον ναό του Mars Ultor, η σύγκλητος συνέρχεται και ψηφίζει consul. Η Horatia Vera ανακοινώνει πως ο πρώην consul Equitus έπεσε σε torpor. Ο Octavius Magnus και ο Junius Moranius ζητούν την ψήφο της αιθουσας. Τα κολλέγια τάσσονται μαζικά υπέρ του Moranius, η Senex μοιάζει ανίκανη να παίξει το γνώριμο πολιτικό παιχνίδι, το cult σιωπά και τελικά αναδεικνύεται με ισχυρή πλειοψηφία ο Junius Moranius ως ο νέος consul της Camarilla. Τίθενται στην αίθουσα τα καίρια ερωτήματα περί ανεξιθρησκείας και αύξηση της αντιπροσώπευσης των Sanctified, και η αίθουσα δέχεται την παραχώρηση αρμοδιοτήτων με αντάλλαγμα μια μελλοντική ηρεμία στα εσωcamarillικά.
Τις ερχόμενες νύχτες, μια απαισιοδοξία καταλαμβάνει το αντιχριστιανικό στρατόπεδο. Το αγκάθι στο πλευρό της Καμαρίλλα φαίνεται να εδραιώνεται ολοένα περισσότερο, προσφέροντας άφθονη μελαγχολία σε πολλούς ακόλουθους των παλιών τρόπων. Μέσα στη Νοξ, η Φλαβιάνα ταράζει ξαφνικά τα νερά, ζητώντας την απαγωγή ενός άντρα που αποδεικνύεται ο γιός του Κωνσταντινου... Όταν οι ήρωες απαγάγουν τον Crispus από το καπηλειό και τον κατεβάζουν στον ναό του Πλούτωνα, η Φλαβιάνα τους εξιστορεί την σκοτεινή ιστορία του νεαρού άντρα.
Ο καίσαρας Flavius Julius Crispus, μέσα στην έπαρση και την υπερβολή, κοιμήθηκε με την Φάουστα, μητριά του και σύζυγο του αυτοκράτορα. Αν και έλαβε μέτρα για να μην μαθευτεί, η πληροφορία διέρευσε και την προκειμένη στιγμή ταξιδεύει προς τα αυτιά του αυτοκράτορα. Όταν καταφθάσει, η οργή του Κωνσταντίνου θα είναι τρομερή. Πια αυτός ο άνθρωπος για τους θνητούς είναι πρακτικά νεκρός, για τους propinqui όμως, πρεσβεύει η Φλαβιάνα, μπορεί να είναι ένα ισχυρότατο σύμβολο.
Ο Άβιτους συμβουλευεται τους θεούς στα άδυτα του ναού. Βλέπει έναν λοφίσκο στα περίχωρα της Ρώμης λουσμένο στο σεληνόφως, και νοιώθει τον Πλούτωνα να χαμογελά με ένα αιχμηρό χαμόγελο. Αποφασίζει ότι είναι θέλημα θεών να παραδοθεί ο Crispus στο σκοτάδι, και η Νοξ αποφασίζει να είναι το Julii αίμα του Aprilius αυτό που θα τον μετατρέψει. Ο Άβιτους αναλαμβάνει να μεταφέρει την κατάσταση στον πρίγκηπα.
Ο Crispus είναι αποσβολωμένος. Η πραγματικότητα τον χτυπά κατάμουτρα, και στα λόγια του vaticinator αναγνωρίζει την αλήθεια. Από την μια ο τρόμος για το μένος του αυτοκράτορα και από την άλλη οι υποσχέσεις για μελλοντική δύναμη στην Καμαρίλλα τον πείθουν να δεχτεί οικιοθελώς το δώρο της αθανασίας. Μια μικρή πομπή ξεκινά την επόμενη νύχτα προς τον λοφίσκο όπου θα γίνει η τελετή.
Λίγο πριν καταφθάσουν στην έξοδο της πόλης, μια γυναικεία μορφή ξεπροβάλλει στο σοκάκι, ο λαιμός της σπασμένος να κρέμεται σε γωνια, όσο σκιές την τυλίγουν και χορεύουν στους τοίχους γύρω της. Καλεί τον πρίγκιπα με το όνομά του στην αγκαλιά της. Ο Άβιτους της αντιμιλά, και αυτή του απαντά επίσης ονομαστικά - μοιάζει να γνωρίζει τα ονόματα όλων των παρευρισκομένων. Ο Άβιτους ορμά πάνω της όσο οι άλλοι φυγαδεύουν τον Crispus, αλλά ο vaticinator επίσης τρέπεται σε φυγή όταν πίσω από την γυναίκα ξεπροβάλλουν άλλες δυο σκοτεινές μορφές. Στη φυγή ακούγονται φτερουγίσματα στον ουρανό...
Δυο σοκάκια παραπέρα, ο Αίαντας παίρνει την στροφή και βρίσκεται αντιμέτωπος κατάφατσα με την μυστήρια γυναίκα, τα μάτια της να λάμπουν περίεργα στο νυχτερινό φως. Πάει να ξεσπαθώσει, αλλά η γυναικεία φωνή παγώνει τους μυς του. Ο Illuminatus φράζει το δρόμο της, αλλά δέχεται ένα χτύπημα που τον στέλνει στον διπλανό τοίχο. Από τα σκοτάδια προβάλλουν και οι άλλες δυο μορφές, κυκλώνοντας την ομάδα.
Ο Φελιξ συνειδητοποιεί πως δεν υπάρχουν περιθώρια - μπήγει το σπαθί του στο πλευρό του Crispus, αφήνοντας το αίμα του πρίγκιπα να ρέει άπλετο στο σοκάκι. Φωνάζοντει στον Aprilius να βιαστεί - αυτή είναι η μόνη ευκαιρία! Αυτός με τη σειρά του αγκαλιάζει τον πρίγκιπα και σκίζοντας το μπράτσο του δωρίζει το μάυρο δώρο στον Crispus, όσο οι άλλοι καλύπτουν τη σκηνή. Οι τρεις παρείσακτοι κάθονται ακίνητοι, μαγνητισμένοι, παρακολουθώντας την σκηνή να εκτυλίσσεται: ο πριγκηπας πεφτει στο πλακόστρωτο, μένει για λίγο ακίνητος, και όλα τυλίγονται για μερικές στιγμές στο σκοτάδι! Όταν επιστρέφουν οι αισθήσεις, ο Crispus είναι γαλήνιος στο πάτωμα, το σκοτάδι έχει εξαφανιστεί, και οι τρεις άγνωστοι είναι εξαφανισμένοι (ο Φελιξ ακούει μακρινά φτερουγίσματα). Ο Crispus αντικρύζει τη νύχτα και σηκώνεται.
Ο Άβιτους επιμένει να γίνει η προγραμματισμένη τελετή παρά την ανταπάντεχη έκπληξη. Όταν φτάνουν τελικά στο λόφο, όλα γίνονται όπως τα είχε προγραμματίσει, αλλά όλα μοιάζουν άδεια, κενά περιεχομένου. Ο vaticinator ολοκληρώνει την τελετή βαθειά προβληματισμένος, ενώ ο crispus ανυπομονεί να γνωρίσει το "νέο του βασίλειο".
Την ίδια νύχτα η Νοξ αποφασίζει να μην παρουσιάσει το νέο της απόκτημα στην Καμαρίλλα μέχρι να έρθει η κατάλληλη στιγμή και ο Crispus να μπορεί να παίξει αποφασιστικό ρόλο. Το πρώτο μέλημα είναι να εμπαιδωθούν οι παγανιστικές απόψεις με πειθώ - η οργάνωση εμπιστεύεται αυτό το ρόλο στον Άβιτους, ο οποίος επιστρατεύει και τον Φελιξ. Ο πρώην καίσαρας είναι πλέον κρατούμενος στο ναό, μαθαίνοντας θέλοντας και μη τις ιστορίες της νέας του φυλής.
Οι εβδομάδες περνάνε, και ο Crispus φαίνεται δύσκολος - επιμένει να βγει έξω, και αρνείται να δεσμευτεί σε οτιδήποτε. Οι εκπαιδευτές του αποφασίζουν ότι έχει έρθει η ώρα να σπάσουν το πείσμα του νεαρού με άλλους τρόπους, και του επιτρέπουν να φύγει. Ο Crispus πετά από τη χαρά του και φεύγει τρέχοντας στα τούνελ της νεκρόπολης, πίσω του όμως ακολουθούν αθόρυβα ο Φέλιξ και ο Ιλουμινάτους. Δεν αργούν να του στήσουν μια ενέδρα με καλυμένα πρόσωπα, τον παγιδεύουν, και τον οδηγούν σε ένα σκοτεινό υγρό πηγάδι στους υπόγειους γκρεμούς κάτω από τον ναό του Πλούτωνα, όπου και τον μπουζουριάζουν.
Ο πρίγκηπας θα περάσει τους επόμενους πολλούς μήνες σε ένα καθεστώς απόλυτης εξαθλίωσης, στα όρια της πείνας, του beast και του frenzy, σε ημιάγρια κατάσταση. Υπόγεια, ο Άβιτους του φυτεύει εφιάλτες και οράματα του δωδεκάθεου μαζί με τρόμο στο όνομα του χριστού. Όταν θα είναι έτοιμος, θα βγει από την τρύπα του, σαν πεταλούδα από το κουκούλι της.
Πάνω στη Ρώμη εκείνους τους μήνες έρχεται μια νέα αυτοκρατορική απόφαση - ο Crispus είναι προδότης της Ρώμης. Ο Κωνσταντίνος διατάζει damnatio memoriae! O Crispus εκπίπτει από γιός του αυτοκράτορα, τα αγάλματα προς τιμή του γκρεμίζονται, η μνήμη του σβήνεται από τις καλένδες της ιστορίας, . Λίγους μήνες μετά, η γυναίκα του αυτοκράτορα Φάουστα επίσης καταδικάζεται σε θάνατο και βράζεται ζωντανή στο μπάνιο της, για λόγους που δεν αποκαλύπτονται δημοσίως.