Χρονολογία:
Καλοκαίρι 325μΧ Η Σύνοδος της Νίκαιας τελειώνει με επιτυχία, και ο Κωνσταντίνος επιστρέφει στη Ρώμη έχοντας εξασφαλίσει την ενότητα των επί μέρους χριστιανικών εκκλησιών. Η ειρήνη μοιάζει να εδραιώνεται ολοένα και περισσότερο στην αυτοκρατορία. Περιμένοντας την άφιξή του, η Ρώμη ετοιμάζεται να αποδώσει τιμές στον αυτοκράτορα.
Κάτω στην Νεκρόπολη, ο συγκλητικός Nubius Mediolanus ζητά από την σύγκλητο να του δώσει άδεια να οργανώσει ένα συμβάν για την περίσταση. Προτείνει ένα υπερθέαμα στην αρένα, που θα ξεκινήσει το πρωί προς τέρψη των θνητών και θα συνεχίσει ως τη νύχτα, για την διασκέδαση και των Propinqui. Η Senex του δίνει την άδεια, με ιδιαίτερη άνεση καθώς ο Mediolanus αναφέρει ότι δεν έχει ανάγκη από χρηματοδότηση καθώς έχει εξασφαλίσει ιδιωτικούς πόρους.
Την επόμενη, ο Macellarius Corbulo καλεί τον Avitus και την συνοδεία του, να τους αναφέρει το συμβάν. Ο συγκλητικός λέει πως μια τέτοια γιορτή είναι ανάρμοστη, και οτι δεν θα τον ενοχλούσε εάν πήγαινε στραβά. Αναφέρει πως ενοχλείται από την ολοένα αυξανόμενη παρουσια χριστιανοκεντρικών εκδηλώσεων, και συνιστά στον Vaticinator να κινηθεί ενάντια του σχεδίου του Mediolanus, υποσκάπτοντας το γεγονός.
Στα βάθη της Νεκρόπολης στο ναό του Πλούτωνα η Nox συνεδριάζει για να σταματήσει την γιορτή σε μια από τις πιο ολοκληρωμένες τελετουργικά συνεδριάσεις. Με μάσκες πλέον και με θέα το πυχτό σκοτάδι της αβύσσου κάτω απο τα πόδια τους αποφασίζουν τη πρώτη φάση κατασκοπείας: ετοιμάζεται μια μακρο-μάχη με ζώα, σκλάβους και στο τέλος αναπαράσταση των νικών του Κων/νου στο πεδίο της μάχης, τελειώνοντας με την κατατρόπωση του Λικίνιου μπροστά στο χριστιανικό λάβαρο.
Αποφασίζουν πως θα σαμποτάρουν την παράσταση, κάνοντας τους ΧΡ να κατατροπωθούν από τους στρατηγούς του Λικίνιου. Το σχέδιο καταστρώνεται και η Ισαδώρα χρησιμοποιωντας την απερίφραστη γοητεία της που γονατίζει οποιο αρσενικο βρεθεί μπροστα της βάζει τον Λυσιμάχο στο κελί όπου φυλάσσονται οι αιχμάλωτοι στρατηγοί του Λικίνιου και τους δίνει από το αίμα του εμψυχώνοντας τους για τη μάχη της ζωής τους.
Η γιορτή έχει ξεκινήσει και ολοι έχουν πάρει τις θέσεις τους.Ο Αίαντας ανοίγει την πίσω πόρτα στα ενδότερα του κολοσσαίου, επιτρέποντας στον μεταμφιεσμένο Aprilius να εισέλθει στα παρασκήνια του κολοσσαίου και με την πονηριά πραγματικού πολιτικού καταφέρνει να σαμποτάρει το λάβαρο.
Οι Vaticinators με το Felix παρακόλουθουν με ιδιαίτερη αγωνία τη γιορτή από το θεωρείο και ο Illuminatus περιεργάζεται τον αυτοκράτορα, ξαφνικά μαυρίζουν όλα γύρω του και νιώθει καρδιά να χτυπάει μέσα του, απογοήτευση και δυσαρέσκεια για το θέαμα που παρουσιάζεται στην αρένα. Όταν συνέρχεται δε μιλαει σε κανένα για την εμπειρία του και επανέρχεται στην πραγματικότητα, σοκαρισμένος.
Στην αρένα, το λάβαρο γκρεμίζεται τη στιγμή της εφόδου του Κωνσταντίνου ενάντια των στρατηγών του Λικίνιου που παλεύουν ηρωικά μέχρι τελευταίου, πεθαίνοντας μεν αλλά αφανίζοντας τους αντιπάλους. Ο αυτοκράτορας αποχωρεί ενοχλημένος και οι θεατές σε έκρυθμη κατάσταση αποχωρούν προβληματισμένοι απο τους κακούς οιωνούς.
Η αμηχανία των επόμενων ημερών αντικαθίσταται απο το σάστισμα όταν ο Κων/νος απαγορεύει τις μονομαχίες στην αυτοκρατορία. Η δυσφορία για την απόφαση αυτή απλώνεται στη Ρώμη σαν αρρώστια που κινδυνεύει να υποδαυλίσει τα θεμέλια της Ρωμαικής αυτοκρατορίας.
Η Senex αρχίζει με μια όμορφη παγανιστική τελετή προς μεγάλη ανακούφιση των μελών της Nox και αμέσως εκδιώχνει από τους κόλπους της τον Mediolanus ως τιμωρία για την κατάσταση. Ο consul Equitus προσπαθεί να αναβάλλει την υιοθέτηση της απόφασης, αλλά τον κοντράρει ανοικτά ο φιλοχριστιανός Laminatus και ζητά την καθαίρεση του consul. Η αίθουσα τάσσεται με τον Laminatus, και η σύγκλητος μένει ακέφαλη.
Πιθανοί διάδοχοι της θέσης ο radical αντιχριστιανός Octavius Magnus και ο εξισσοροπιστής Junius Moranius.