Χρονολογία:
321 - 324μΧ O Vaticinator Avitus προσκαλεί τον Felix σε μια τελετή λατρείας της Κυβέλης, σε ένα ξέφωτο έξω από τη Ρώμη. Κατά τη διάρκεια της νύχτας, συζητά με την Vaticinator Flaviana Galla για τη λατρεία των θεών και τον κίνδυνο που αντιπροσωπεύουν οι ανερχόμενοι χριστιανοί. Βλέπει με μεγάλη καχυποψία τον Eupraxus και το cult του, φοβούμενος ότι τα πράγματα μπορεί να βγουν εκτός ελέγχου.
Είναι η εποχή που ο Κωνσταντίνος χτίζει εκκλησίες χριστιανικές μέσα στη Ρώμη, οι επίσκοποι των χριστιανών πια δεν πληρώνουν φόρους και δειπνούν στο τραπέζι του. Στην ανατολική αυτοκρατορία, ο αυτοκράτορας Licinius ακούγεται ότι έχει εξοργιστεί και ξαναρχίζει τους διωγμούς. Ο Avitus είναι αποφασισμένος να κάνει ότι μπορεί για να βοηθήσει τους εχθρούς των χριστιανών να επικρατήσουν, και ζητά σε έντονο ύφος από τον Pamphilus να του προσφέρει συνοδεία στο ταξίδι του στη Νικομήδεια, πρωτεύουσα της ανατολικής αυτοκρατορίας, ώστε να μπορέσουν να παίξουν έναν πιο ενεργό ρόλο. Ο Pamphilus πείθεται και αποστέλλει τον Felix και τον Aprilius στο μακρύ ταξίδι προς την ανατολή.
Οι ήρωες φεύγουν από το Bari προς στο Δυρράχιο με πλοίο, και από εκεί στην Εγνατία Οδό με κατεύθυνση ανατολικά. Στη Θεσσαλονίκη βλέπουν ένα διωγμό σε πλήρη εξέλιξη, και οι εκεί Propinqui τους ενημερώνουν ότι ο Licinius δεν είναι διατεθειμένος να αφήσει τον Κωνσταντίνο να βεβηλώνει για πολύ τους θεούς.
Στην ίδια τη Νικομήδεια γνωρίζονται με τους Vaticinators του ναού του Πλούτωνα, που τους εξηγούν αναλυτικά την πολιτική κατάσταση: ο Licinus προσπαθεί να βγάλει τον Κωνσταντίνο έξω από τη Ρώμη, ώστε να επιβληθεί με την αριθμητική υπεροχή των λεγεώνων του. Η κατάσταση οδεύει αναμφίβολα προς έναν ακόμη εμφύλιο πόλεμο, η ειρήνη των τελευταίων χρόνων είναι έτοιμη να ραγίσει.
Οι ήρωες έχουν μια φαεινή ιδέα με στόχο να προκαλέσουν ένα διπλωματικό επεισόδιο: αποφασίζουν να χτίσουν ένα χριστιανικό ναό, να τον αφιερώσουν στον Κωνσταντίνο και να καλέσουν αντιπροσώπους από τη Ρώμη να έρθουν να παραστούν στα εγκαίνια. Ελάχιστες μέρες πριν καταφτάσουν οι αντιπρόσωποι, οι λεγεώνες του Licinius θα κάψουν την εκκλησία ώς αιρετική.
Έτσι και γίνεται - όσο ο Avitus και ο Aprilius δικτυώνονται στο Δυρράχιο και φροντίζουν να καταφθάνουν οι πόροι από τη Ρώμη, ο Felix με πλαστή ταυτότητα διεισδύει στους τοπικούς Lancea Sanctum και παράνομους χριστιανούς και χτίζει τον ναό. Το σχέδιο πετυχαίνει απόλυτα: ο ναός καίγεται όντως από τις λεγεώνες του Licinus, ο Κωνσταντίνος το λαμβάνει σαν προσωπική προσβολή, και το ποτήρι ξεχειλίζει. Παίρνει τον στρατό του από τη Ρώμη και κατευθύνεται ανατολικά.
Μπορεί ο Licinius να έχει αριθμητική υπεροχή και καλύτερη γνώση του εδάφους, ο Κωνσταντίνος έχει όμως ένα κρυφό όπλο: το Λάβαρο που κουβαλά στη μάχη σπέρνει τον τρόμο στα εχθρικά στρατεύματα. Τον Ιούλιο του 324 ο Κωνσταντίνος κερδίζει την πρώτη αποφασιστική μάχη στην Αδριανούπολη, και τον Σεπτέμβριο ο Licinus κατατροπώνεται στη Χρυσούπολη. Πλέον η Αυτοκρατορία έχει έναν και μόνο αυτοκράτορα, κάτω από το Χριστιανικό λάβαρο.