Χρονολογία:
Μάρτιος 321μΧ Ο σκλαβέμπορος Tulius Lemus των Julii εδώ και ένα μήνα δυσκολεύεται να τραφεί. Το σώμα του ταράσσεται από σπασμούς, ενώ το αίμα νοιώθει σαν νερό στα χείλη του. Τρομοκρατημένος για το τι του συμβαίνει, ο propinquus αποφασίζει να ζητήσει τη συμβολή των Θεών. Κατεβαίνει στο Temple Remi στο κέντρο της Νεκρόπολης, όπου και ζητά προφητεία από τους Vaticinators.
O Epulon Domitius Ambrosius είναι αυτός που θα εκτελέσει τη θυσία στους θεούς. Για το έργο, επιστρατεύει τον μαθητευόμενο vaticinator Avitus, ο οποίος θα δεχτεί το αίμα και τα λόγια των Θεών. Ο Ambrosius ανοίγει το λαιμό του ταύρου, και το αίμα κατακλύζει τον Avitus δίνοντάς του εικόνες: ένας κατασκότεινος θάλαμος, ζοφερές μυρωδιές, υποχθόνια ιδεογράμματα σκαλισμένα σε κερατοειδείς κολώνες, σύμβολα από κατάρες και μαύρους θεούς. Όταν ο Avitus μοιράζεται τις εμπειρίες του με τον Ambrosius, αυτός του απαντά χωρίς αμφιβολία ότι ο χρησμός αναφέρεται στο Fons Ater, την "Σκοτεινή Πηγή", μια σπηλιά στα βάθη της Νεκρόπολης ξεχασμένη πια στο χρόνο, που χρησιμοποιούταν στο παρελθόν για σκοτεινές, ανίερες τελετές σε απαγορευμένους θεούς.
Ο Avitus παραδίδει τον χρησμό στον Tulius Lemus. Ο σκλαβέμπορος παρακαλά τον vaticinator να κάνει ό,τι μπορεί για να λύσει την κατάρα, προσφέροντας μεγάλες εισφορές στα ταμεία των Augurs.
Σε αναζήτηση συνοδείας, ο Avitus κατευθύνεται στην έπαυλη του Pamphilus με σκοπό να ζητήσει τη συνοδεία του Felix στην αναζήτηση του Fons Ater. Ο νεαρός Aprilius Flavius αποφασίζει ότι θέλει να "συμμετάσχει στην περιπέτεια", βλέποντας κάτι εντελώς διαφορετικό. Οι τρεις τους κατευθύνονται προς τις άγνωστες πλευρές της Νεκρόπολης, με οδηγό έναν μικρό καμπανάκι που εμπιστεύθηκε ο epulon Ambrosius στον Avitus.
Όσο οι τρεις πλησιάζουν στο Fons Ater, τόσο κατεβαίνουν σε σκοτεινές κατακόμβες που αντηχούν με μυστήριους ψιθύρους, ικανούς να τρελάνουν όποιον καθήσει τριγύρω για καιρό. Κάτω στα βαθειά περάσματα, τρεις μυστήριοι βρικόλακες ορμούν στην ομάδα, μουρμουρίζοντας πνιχτές κραυγές. Πολύ αίμα, το beast να περιφέρεται, η μάχη τελικά αφήνει τους επιτιθέμενους νεκρούς και την ομάδα να κηνυγάει τον τελευταίο επιζώντα στα λαγούμια, ώσπου αντικρύζουν μια επιγραφή σε ένα πέρασμα: FONS ATER.
Οι θρύλοι απαγορεύουν την είσοδο φωτός στην πηγή. Ο Avitus ζητά να κρύψουν τους πυρσούς μακριά, και στα τυφλά κατευθύνονται μέσα στη σπηλιά. Μέσα η ατμόσφαιρα αγχωτική, ανίερη, ένα άγνωστο παχύρευστο υγρό να λιμνάζει, τριγύρω σκαλιστοί σταλακτίτες και δεκάδες μικροαντικείμενα, απομεινάρια μαύρων τελετών. Ο Avitus οδηγούμενος από τις αναμνήσεις των χρησμών οδηγείται στο φυλακτό που κλείνει την κατάρα του Tulius Lemus. Χωρίς καθυστέρηση και με μεγάλη προσοχή, η ομάδα αφήνει πίσω την σπηλιά και επιστρέφει στην επιφάνεια.
Η κατάρα θα εξανγνιστεί στη φωτιά: ο Avitus ετοιμάζει μια τελετή στο σπίτι του σκλαβέμπορα, όπου και λύνει τα ξόρκια ρίχνοντας το φυλακτό σε αναμένα κάρβουνα. Ο Tulius ανακάμπτει άμεσα, και πανευτυχής τάζει ένα πλουσιοπάροχο άγαλμα για να κοσμήσει το ναό του Templum Remi. Συνάμα, σαν ένδειξη ευγνωμοσύνης, προσκαλεί τον Vaticinator και τους δύο συνοδούς του σε ένα πάρτι της υψηλής κοινωνίας την ερχόμενη εβδομάδα, στα Λουτρά του Caracalla... Αυτοί με τη σειρά τους επεκτείνουν την πρόσκληση στον Αίαντα, σκεπτόμενοι ότι ο μονομάχος σίγουρα θα εντυπωσιάσει τους καλεσμένους.